Van verre vriend naar goede buur

Toen peTer gematcht werd met Leo kwam zijn achternaam hem al meteen bekend voor. Toen hij bij Leo aankwam noemde die zijn vaders’ voornaam (ook Leo), en die naam kende peTer wel. “Toen Leo een foto liet zien van zijn ouders, herkende ik het gezicht van zijn vader”, vertelt peTer. “Mijn vader was koorzanger in dezelfde kerk waar Leo’s vader collectant was.” 

Leo: “Maar dat heb je me niet verteld, Peet!” peTer lacht: “Jawel, dat heb ik wel verteld. Zo hebben onze vaders elkaar leren kennen. En ze hebben samen in de carnavalsvereniging d’Osseknarren gezeten, mijn moeder heeft daar nog allerlei kostuums voor genaaid.” Na de ontdekking van dit gedeelde verleden was het ijs meteen gebroken.

peTer met een grote T

De manier waarop peTer geschreven wordt is overigens niet dichterlijke vrijheid van de auteur van dit stuk. peTer schrijft zijn naam in alle communicatie en dus ook met Burennetwerk consequent op deze manier. Desgevraagd vertelt peTer dat dit ontstaan is in een vergadering op zijn werk, waar vijf (!) Peters (waaronder hijzelf) aanwezig waren en hij het verslag moest schrijven. Hij heeft toen zijn naam als peTer opgeschreven en is dit daarna altijd blijven doen om zich met alleen zijn voornaam te onderscheiden van de andere Peters.

Zo vond Leo peTer

Leo had iemand nodig om hem naar een ziekenhuisafspraak te brengen, en kwam via de huisartsenpost bij Burennetwerk terecht. Hij moet binnenkort weer naar het ziekenhuis, maar dan wordt hij gebracht door iemand anders. Hij haast zich erbij te zeggen dat dat niet is omdat hij niet tevreden was met peTer. “Ik wil peTer niet afkraken hè. Als ik iets zeg wat beledigend is moet je het zeggen, hoor Peet!” peTer lacht en verzekert Leo ervan dat dat niet het geval is.
De mannen wonen beiden al lang in Osdorp. Leo vertelt dat hij de hele wijk als kleine jongen gebouwd heeft zien worden en een hele hoop namen van straten en hofjes op de volgorde dat ze gebouwd werden. “Ik heb een fotografisch geheugen, mijn zus is daar heel jaloers op. Mijn buurvrouw van beneden heeft dat ook. Ik heb goed contact met dat mevrouwtje, ze is klein van stuk (peTer lacht: “Zo groot ben jij ook niet, Leo”) en heel lief. We drinken vaak een kopje koffie bij elkaar. Nu even wat minder. Door corona doen we voorzichtig.”

Zo vond peTer Burennetwerk

PeTer kwam via de Vrijwiligercentrale Burennetwerk tegen. Hij was al goed bekend met vrijwillligerswerk en doet van alles. Van maatje zijn tot het organiseren en begeleiden van vakanties voor mensen met een lichamelijke beperking.  

“Tja, ik vind het gewoon ontzettend leuk om te doen allemaal, en het geeft me voldoening iets voor een ander te betekenen. Ik ben inmiddels gestopt met werken, dus ik heb tijd zat.” 

Dit burenverhaal kwam tot stand door:

Burenfotograaf Renée van der Heide & Burenreporter Peggy Kornman

Lijkt het je ook leuk om je aan te sluiten bij het reporterteam? Mail naar [email protected]