Van buurvrouw naar boodschappen-oma

Burenreporter Amanda interviewt Sam:

“Ik ontmoet Sam op het kantoor van Burennetwerk: een gezellige zolder in een statig pand aan het Corvershof, eigendom van de Protestantse Diaconie Amsterdam. Het is een plek vol reuring; er wordt hard gewerkt, maar ook gelachen. In de keuken drinken we een kopje thee en vertelt ze mij vol enthousiasme over haar ervaringen bij Burennetwerk.”

Van goede buur naar baan

Tijdens haar opleiding bestuurskunde kwam Sam via studiegenoten in contact met Burennetwerk. “Eens per twee weken ging ik als goede buur boodschappen doen voor mevrouw Mens, een oudere buurvrouw bij mij in de straat. En dat doe ik nog steeds, al bijna anderhalf jaar. Dat bevalt heel goed. Op die manier heb ik een beetje kennisgemaakt met de organisatie. Ik vond de mensen heel leuk en vooral ook de dynamiek op kantoor.” Al gauw werd Sam ook gevraagd om als vrijwilliger aan te sluiten bij het Burenreporterteam. “Dat ik er een half jaar later een baan kreeg, was een perfecte samenloop van omstandigheden.” Ze startte met acht uur per week, maar dat zijn er inmiddels 26, verdeeld over drie verschillende functies. Nu werkt ze als communicatiemedewerker, coördinator informele zorg voor stadsdeel Zuid en als voorzitter van Platform Informele Zorg Zuid.  

Boodschappen-oma

Bij haar eerste bezoek als goede buur, vond Sam mevrouw Mens nog wat lastig te peilen, maar dat liep al gauw los. “Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten toen ik voor een kennismaking een kopje thee kwam drinken. Mevrouw Mens bleek een ras-echte-Amsterdammer: wat terughoudend in het begin, maar al snel werd ze comfortabeler. Ik wist niet wat ze kon hebben van mij. Ik kan best een grote mond hebben en direct zijn, harde grappen maken. Maar zij is ook zo, dus dat kan ze waarderen, we kunnen daar samen erg om lachen. Ze zegt af en toe dat ze heel blij is dat ik er ben en dat ze niet iemand anders had gewild als goede buur, dat vind ik fijn. Onze band is in de loop van de tijd veranderd, van heel beleefd en afstandelijk naar heel eerlijk en geïnteresseerd in elkaar. Ik noem haar nu mijn boodschappen-oma, omdat ze wel een beetje als een oma voelt.” 

Kletsen op een bankje

Het idee van een boodschappenvraag oppakken als goede buur is dat je de boodschappen zelf doet en aflevert bij de buur. Maar Sam vindt het juist gezelliger om dat samen te doen. “We wandelen samen naar de Albert Heijn, hebben onze eigen route gevonden door de winkel, weten wat ze nodig heeft en wat ze wel en niet zelf kan pakken. En op de terugweg rusten we altijd even uit op een bankje, om te kletsen en van het weer te genieten.”