Mees en Bep wandelen en beppen heel wat af

Op een herfstige dinsdagmiddag spreek ik af met Bep en Mees in het huis van Bep. Om de twee weken zien ze elkaar en wandelen dan meestal naar de nabijgelegen Sloterplas. Vandaag niet, want onder het genot van thee en chocolade vertellen Mees en Bep mij over hun ervaringen samen. Mees en Bep spreken nu alweer een jaar met elkaar af.

Alleen lopen is niet fijn, samen wel

Mees: “Tijdens de lockdown was het natuurlijk lastig sociale dingen te ondernemen, dan moet je het doen met wat binnen de mogelijkheden valt. Toen ben ik gaan kijken of ik persoonlijk iemand kon helpen. Alleen ben ik geen handige klusjesman en sta ik ook niet te popelen om elke dag boodschappen te doen. Dus toen ik bij Burennetwerk een overzicht vond van hulpvragen kon ik daar verder mee. Na een kennismaking kreeg ik snel een concrete vraag voorgelegd uit m’n buurt, en dat was een vraag van Bep.” Bep was opzoek naar een maatje die eens in de twee weken met haar een rondje wilde wandelen. “Alleen lopen vind ik niet fijn, samen wel.”

Mees is student en zit in het derde jaar van zijn studie Criminologie. Hij woont in de buurt van Slotervaart. Dat Mees een goede buur is mag duidelijk zijn want naast zijn studie is hij betrokken bij zijn buurt via Stichting Vooruit geeft hij o.a. computerles én daarnaast is hij natuurlijk actief bij Burennetwerk.

Direct een goede klik 

Voor Bep begon de coronaperiode extra somber. In haar huis werd ze overvallen door een herseninfarct. “Ik heb nog geluk gehad dat ik een alarm kon indrukken zodat mijn buren werden geïnformeerd, anders dan had ik daar gewoon gelegen. Maar echt, ik was in één klap oud.” De impact is in eerste instantie niet aan Bep te merken, ze praat makkelijk en is opvallend helder van geest. Wel heeft ze nog veel last met bewegen. Bep: “Alles gaat een stuk langzamer, ik start niet zomaar even op. Ook naar buiten gaan durf ik niet meer zonder hulp.”

Toch keek Bep er in eerste instantie niet naar uit om iemand om hulp te vragen. “Mijn dochter heeft me aangemeld, zij werkt in de zorg en kent de weg daar goed. Ze zei, mam probeer het nou maar. En dat heb ik gedaan.” Bep kijkt op naar Mees en glimlacht. “En nou ja Mees en ik, dat gaf direct een goede klik. Ik ben altijd blij als je komt.”

“Zonder Burennetwerk had ik nooit geweten dat Bep hier had gezeten en graag een stukje wilde wandelen.”

Mees: “Ik vind het zelf ook echt leuk om te doen. Soms dan ben ik ook wel met alle drukte van de studie bezig of ik zit een middag Netflix te kijken en dan heb ik toch een goede reden om naar buiten te gaan, even een stukje wandelen. Ik zou uit mezelf niet zo gauw gaan wandelen, dus dan is het fijn als je dat samen hebt afgesproken. Zonder Burennetwerk had ik nooit geweten dat Bep hier had gezeten en graag een stukje wilde wandelen.”

Bep houdt van beppen

Mees: “Ik wist niet echt wat ik kon verwachten, ik was ook heel benieuwd. Eerlijk gezegd dacht ik wel, nou als mevrouw een herseninfarct heeft gehad dan wordt het misschien wel heel moeilijk om te praten.  Misschien zit ze in een rolstoel… Maar toen ontmoette ik Bep, die gewoon echt wel van beppen houdt.”

Bep moet er ook van lachen. “Ja het was meteen gezellig!”

Hetzelfde stuk stad, een ander moment in tijd

Mees: “Bep woont natuurlijk al een hele lange tijd in Amsterdam en kan veel vertellen over de stad, ook hoe deze er in de oorlogstijd uit zag. Dat vind ik erg bijzonder.” Ook op de plek waar Mees nu woont heeft Bep vroeger gewoond. Tijdens ons gesprek vertelt Bep over de weilanden die daar vroeger achter zijn straat liepen. “Voorheen waren daar allemaal groentetuinen, o.a. die van Dirk van de Broek. De supermarkt op het Mercatorplein was het eerste filiaal.”

Mees: “Oh dat was de eerste?” Mees kent de plek, dat is bij hem om de hoek.

Ik bedenk mij hoe mooi het is dat ze beiden het hetzelfde stuk van de stad beleven maar op een ander moment in de tijd.

Mees: “Door corona is er nu wat minder te beleven in de stad. Ik heb nog niet het gevoel dat ik de stad echt ken. Ik woon nu ruim 2 jaar in Amsterdam, en ik ben erg blij om in dit stuk van de stad te wonen. Maar ik hoop dat ik volgend jaar wat meer van de stad kan ontdekken.”

Nog een kleinkind

Mees: “Nou ja het leukste vind ik eigenlijk dat het elke keer weer zo fijn en vertrouwd voelt om elkaar te zien. Zelf heb ik geen opa’s en oma’s die ik nog spreek (Mees heeft 1 oma maar die spreekt hij nooit) maar nu voelt het wel alsof ik een oma in de buurt heb. Als het dan wat minder met mij gaat voel ik me ook veilig om daarover te vertellen.”
“Oh en wat ik ook een leuk moment vond, toen we naar de Sloterplas liepen om daar een ijsje te eten en nog wat herinneringen ophaalde over je zeilavonturen.”

Bep: “Oh haha, dat was die keer dat ik ging zwemmen en mijn kinderen waren weggezeild. Ze hadden me uit de boot gelaten zodat ik even kon zwemmen, vervolgens zijn ze een rondje gaan varen maar kwamen daar iemand tegen. Gelukkig besefte ze niet veel later dat ik nog in het water lag!”

Tijdens ons gesprek valt op dat Bep vrij avontuurlijk is, ook al beweert ze zelf van niet. Zo heeft ze met een bus door Canada gereisd, het land waar ze 5 jaar heeft gewoond. Maar ook nu is Bep nog wel in voor nieuwe dingen, zo heeft ze een smartphone en is ze goed met appen. “Heel erg handig zo’n smartphone, dan kun je gewoon even een appje sturen. Het is zo fijn om in contact te blijven met de kinderen, kleinkinderen en de achterkleinkinderen.”

En met Mees heb je er nu nog een kleinkind bij. Bep: “Haha, dat is waar.”

Ook wat Mees betreft mag het contact nog een hele poos duren!
Na anderhalf uur kletsen (de tijd vloog voorbij!) ga ik er weer van door. Mees en Bep zwaaien me gedag en het voelt bijna als een familiebezoek. Ik ben enorm voldaan met mijn eerste ervaring als burenreporter.

Raakvlakken opzoeken 

Floor: “Ik geniet zelf altijd van contact tussen mensen, ook al is dit contact soms onverwachts. Mensen hebben vaak meer overeen dan ze op het eerste gezicht denken, die raakvlakken probeer ik zelf ook op te zoeken. Door me als burenreporter in te zetten hoop ik veel mooie verhalen tegen te komen die mij ook weer inspireren.”

• Burenreporter Floor Matla interviewde Mees & Bep
• Het burenportret maakte fotograaf Renée van der Heide