Goede buur Julia en mevrouw Brentjens

“Het is net of ik op bezoek ga bij oma “

“Wil je even tegen de deur duwen, hij klemt een beetje”, roept mevrouw Brentjens nadat goede buur Julia en ik hebben aangebeld bij het huis van mevrouw. Na een extra duwtje schuift de bruine deur open en loop ik binnen in een huis vol boeken, schilderijen en blikjes. Op de tafel staat een vrolijke foto van Julia en mevrouw. De twee leerden elkaar anderhalf jaar geleden via Burennetwerk kennen, omdat mevrouw boodschappenhulp nodig had. Sindsdien komt Julia regelmatig langs voor een boodschap en een goed gesprek.

Hoe zijn jullie bij Burennetwerk terecht gekomen?

Julia: “Ik werk als bewonersadviseur bij de gemeente en Burennetwerk kwam zich een keer presenteren. Op dat moment waren ze nog vrij nieuw. Het leek mij toen heel leuk om een hond uit te laten, eigenlijk een omgekeerde hulpvraag. Helaas is daar toen nooit iets uitgekomen. Een poosje daarna belde Burennetwerk of ik een mevrouw wilde helpen bij de boodschappen, omdat het meisje dat dit normaal deed een keer niet kon. Zo leerde ik mevrouw Brentjens kennen. Uiteindelijk heb ik de hulp helemaal overgenomen, omdat het tussen ons klikte en het andere meisje het steeds drukker kreeg. Bovendien moet ik toch naar de supermarkt, dan kan ik ook wel iets voor iemand anders meenemen.”

Mevrouw Brentjens: “Ik weet niet precies hoe ik bij Burennetwerk ben gekomen, waarschijnlijk heeft iemand de naam een keer laten vallen. Ik had hulp nodig, want alleen kwam ik er niet uit. Bovendien ben ik ook niet bekend in het netwerk van Amsterdam. Zoiets als Burennetwerk is dan heel zinnig.”

Hoe zijn de afspraken?

Julia: “In het verleden ging ik meestal meteen boodschappen doen. Als ik het druk heb doe ik dat af en toe nog steeds. Dan blijf ik met mijn jas aanstaan, want als ik eenmaal ga zitten en kletsen, duurt het wat langer voor ik weg ben. Nu neem ik vaak de tijd, omdat ik weet dat ik er heen ga. Meestal drinken we dan een kopje koffie en schrijft mevrouw het boodschappenbriefje af of schrijven we er samen nog wat bij. Ik ga over het algemeen alleen naar de supermarkt, maar soms ook naar de bakkerij of de apotheek. Daarna blijf ik meestal nog wat drinken.”

Mevrouw Brentjens: “Ja, Julia haalt altijd boodschappen voor de hele week. Daarnaast is het ook erg plezierig dat ik iemand heb die ik zeer regelmatig spreek.”

Julia: “We hebben ook een poosje met z’n drieën koffie zitten drinken. Toen kreeg mevrouw namelijk ook hulp van een jongen van stichting Emile, dat was gezellig. Soms neem ik ook een goede vriend mee. Hij vindt het altijd heel leuk om mee te gaan naar mevrouw.”

Wat is de leukste herinnering?

Julia: “Met kerstavond hebben mevrouw, een vriend en ik een keer kerstkoekjes gemaakt. Het was een hele leuke en gezellig avond, waar we heerlijk hebben gekletst en een wijntje hebben gedronken.”

Mevrouw Brentjens: “Ja, dat was enig. Ontzettend leuk. Het is ontzettend fijn dat je elkaar echt leert kennen, zoals je de buren zou moeten kennen”

Julia: “Ik vind het persoonlijke contact en de connectie inderdaad heel leuk. We kunnen altijd lekker kletsen. Het is net of ik bij oma op bezoek ga.”

Zijn er ook wel eens problemen?

Julia: “In het begin gaf mevrouw mij wel eens een lijstje mee waarop stond: ’zes flessen van dit en zes flessen van dat’, dat kon ik echt niet tillen.”

Mevrouw Brentjens: “Ja, dat was dan in de aanbieding. Maar ik zeg altijd ‘je moet niet meer doen dan je kunt dragen. Anders moet je het maar niet meebrengen’. Ik kan wel drie flessen cola per dag willen drinken, maar dat is er niet bij!”

Julia: “Soms kan ik ook een keertje niet, maar meestal weet ik dat van tevoren. Af en toe vraag ik een vriend en als dat niet lukt vangt Burennetwerk het vrijwel altijd op.”