4 vragen aan goede buur Ron

Wie is goede buur Ron?

“Mijn naam is Ron en ik ben 35 jaar. Oorspronkelijk kom ik uit Rhenen, maar ik woon al een aantal jaren in Amsterdam, vlak bij het Amstelstation. Ik hou van gezelligheid, festivals en reizen. Ook hardlopen en wielrennen vind ik leuk.”

Wie is jouw buur?

“Mijn burenmatch is Alma. Zij is 77 jaar. Ze woont al geruime tijd in Amsterdam Oost. Helaas is ze is niet meer zo mobiel, dus als zij naar buiten wil, dan moet ze begeleid worden in een rolstoel. Ze wilde er af en toe een keer op uit.

Ik vond het de eerste keer een beetje onwennig om er op uit te gaan met een onbekende vrouw, zij in de rolstoel en ik erachteraan. Maar op de terugweg voelde het gek genoeg al heel vertrouwd. Ze had een kacheltje nodig, dus we zijn samen naar de Dapperstraat gegaan om warmte te zoeken. Daar hebben we lekker rondlopen: winkel in, winkel uit. Bij de groenteboer kocht ze nog wat fruit. Dat gaf ze aan me, want ze wilde ervoor zorgen dat ik wel genoeg vitamientjes binnenkreeg.”

Kun je iets vertellen over jouw burenvraag?

“Alma en ik zijn allebei buitenmensen, dus daar hadden we al een overeenkomst. Samen wandelen we geregeld door het Oosterpark. Daar gebeurt van alles, vooral als de zon schijnt. Er wordt gedanst, gebokst, koffie verkocht. En er is natuur om ons heen. We hebben het vaak over wat we dan zien in onze omgeving. 

Ze vertelt vaak over Amsterdam, een stad die we allebei prachtig vinden, en hoe die is veranderd. Maar ook over het Suriname van vroeger, waar ze geboren en getogen is. De oprechte interesse die ik in haar leven heb, heeft zijn ook in het mijne. We hebben dus altijd genoeg om over te praten.

Ik vind het mooi dat je met iemand die je in eerste instantie niet kent door de stad beweegt en elkaar leert kennen. En het is vooral heel gezellig. Alma heeft tegenslagen meegemaakt in haar leven, maar is altijd positief en vrolijk. We lachen dan ook veel, daar houden we echt van.”

Waarom ben je goede buur geworden?

“Ik wilde vrijwilligerswerk doen, maar ik wist niet zo goed wat. Ik wist wel dat ik eenzaamheid heel schrijnend vindt, of het nu ouderen zijn of vluchtelingen. Maar vastzitten aan een wekelijkse verplichting, dat lukt me niet. Ik ben toen gaan zoeken naar vrijwilligerswerk dat daarbij past. Toevallig kreeg ik een flyer van Burennetwerk in de brievenbus. Ik ben toen op de website gaan kijken en het sprak me meteen aan. Burennetwerk past bij mij omdat het laagdrempelig en flexibel vrijwilligerswerk is.

Nu ik het ervaren heb is het veel leuker dan ik had verwacht. Met Alma kan ik 1-op-1 afspreken wanneer het ons uitkomt. We appen ondertussen ook met elkaar om te kijken hoe het gaat. Het voelt niet als een verplichting om af en toe met haar af te spreken en een rondje te lopen.”